صفری یا بوقی ! مسأله این است ...

جدیداً دانشجویانی را می بینید که دنبال سرویس دانشگاه می دوند و هنوز نتوانسته اند زمان را تنظیم کنند و حرکت سرویسها را نمی دانند؛ خطابشان می کنند صفری؛ دانشجویانی را می بینید که جلو درب دانشگاه کتاب "جیمز استوارت" را در آغوش گرفته و راه می روند.آن هم با چه فخرفروشی! ؛ خطابشان می کنیم بوقی !! ...

اما صفری و بوقی کیست ... ؟؟!!

خب بگذارید با یک مثال روشن تر شویم : اگر شما یک جلسه کلاس درس نروید ولی با کتاب استوارت در محوطه دانشگاه خرامان خرامان راه بروید ، شما بوقی هستید نه صفری ! ولی کافی است تا سر همه کلاسها حضور داشته باشید و صدایتان در نیاید تا صفری باشید نه بوقی .....

اما ... ببینید صفری یا بوقی فقط به سال اولی ها مربوط نمی شود !!؟؟ چراکه غیر از ورودی های جدید صفری ها و بوقی های دیگری هم داریم . از دانشجوی ترم 3 گرفته تا .... ؛ اما تفاوت چیست؟؟!! ببینید اینکه صفری یا بوقی صفات خوبی هستند یا نه قضاوت با شما!! اما ما کارهایی را می خواهند جیغ بزنند که آهای من هم فلان در باب بوقی و معمولاً تواضع را صفری می دانیم؛

با این حساب استاد داریم صفری ولی دانشجوی سال 4 داریم بوقی ...

دانشجوی دکترا داریم صفری و دانشجوی ترم 3 داریم بوقی ....

البته همانطور که از ابتدا گفتیم بوقی خوب است یا بد به عهده شما . چراکه بوق داریم تا بوق ؛ زمانی بوق زدن ناشی از ترافیکی است که دیگران درست کرده اند و شاید با این بوق ها پیشرفتی حاصل شود ....زمانی بوق زدن به خاطر بنزین تمام کردن است تا کسی به کمک بیاید ... زمانی هم هیچ. بوق زدن برای معرفی حضور خود است (زیاد داریم !) .... زمانی هم بوق زدن برای پیدا کردن دوست یا شبیه به این است ....

به هر حال ما نمی دانیم بوق زدن خوب است یا نه؟! شاید بوقی بودن دانشجوی دکترا خوب باشد،شایدم نه ؟! شاید راه های بهتری هم به جای بوق زدن باشد. نمیدانم شاید ! شایدم بوق زدن بتواند عده ای را از خواب بیدار کند و مفید واقع شود .... شایدم باید بوق زد تا همرنگ نبود ... البته اگر همرنگ نبودن خوب باشد ... شایدم بالعکس ... شاید باید بوق زد تا گم نشد اگر گم شدن خوب نباشد ( بستگی دارد کجا گم نشد؟) !! ... شاید باید حق بوقی باشد هر کسی نتواند بوق بزند .... شایدم هست ولی تابلو ندارد....

به هر حال نمیدانم ... خودتان تصمیم بگیرید !!! بوقی باشید یا صفری ...

خب انتها ندارد !! ولی با سهراب تمام میکنم ( به خاطر ارادت عجیب به ایشان ) :

"لحظه ها را به چراگاه رسالت ببریم ........." ( حداقل تلاش کنیم ! )